یه جاهایی ، یه علامتایی ، یه ته چهرهایی آدمو مجبور به رفتن ، به دور شدن ، به فرار میکنه
اینا تندیس خاطراتین که تلف شدی واسه فراموش کردنشون و یهو جلو روت زنده میشن
همین تندیسا شخصیت رنجور الانتو ساختن ، نه میشه ازشون متنفر بود نه میشه بهشون وابسته بود ، اینا فقط هستن که بهت بگن ضعیفی هنوز قدرتشو نداری ، محتاجی ، تسلیمی ، میخوان خدا بودنشونو خالق شخصیتت بودنشون بهت ثابت کنن
جلو خیلی خداها سرمو بلند کردمو و ناپدید شدم ولی این یکی سخته ، خیلی سخت
فرار نکن! توو چشماش زل بزن!
پاسخحذف