۱۳۹۱ مهر ۱۰, دوشنبه

33- تندیس

یه جاهایی ، یه علامتایی ، یه ته چهرهایی آدمو مجبور به رفتن ، به دور شدن ، به فرار میکنه 

اینا تندیس خاطراتین که تلف شدی واسه فراموش کردنشون و یهو جلو روت زنده میشن 

همین تندیسا شخصیت رنجور الانتو ساختن ، نه میشه ازشون متنفر بود نه میشه بهشون وابسته بود ، اینا فقط هستن که بهت بگن ضعیفی  هنوز قدرتشو نداری ، محتاجی ، تسلیمی ، میخوان خدا بودنشونو خالق شخصیتت بودنشون بهت ثابت کنن 

جلو خیلی خداها سرمو بلند کردمو و ناپدید شدم ولی این یکی سخته ، خیلی سخت  

۱ نظر: