32- تکراری ترین رسالت

دود شدم ، در سینه کسانی که خسته بودند ، در رگشان دویدم به قلب و سپس مقصدم مغز ، رسالتم ، امیدشان آرامش بود و همه تلاشم را با هر چند کام حبس نا امید نکردم ، هر چند برای مدتی کوتاه ، هر چند موقتی ، گذرا ، تفننی ، تعمدی ، تصنعی

مخفیانه ، آشکارا سوختم برای کسانی سوزاندند ، فنا شدم برای نابودگران ، معشوقه ای شدم برای عشاق ، دور انداخته شدم ، گاهی با حسرت و گاهی از شرم راحتشان کردم

گاهی تنها بودم ، گاهی شکسته و غمگین ، در گوشه ای ، کناری ، جیبی ، پاکتی ، در دستی ، در خیابانی کوچه ای حیاطی بالکنی

ترک شدم ، عادت شدم ، منفور و معشوق شدم ، کذب و حقیقت شدم ولی در همه حال سوختم ، این رسالتم بود

خسته ام ، خسته از تمام تکرار شدن ها با سرنوشتی تکراری ، خسته از رسالت ، خسته از سوختن از شکستن

نه من سیگار نیستم ، من "ترین" توام ، هر چه میخواهی قبلش بگذار ، ولی بگذار حداقل ترینت بمانم

من سیگار نیستم ، من خسته ام ، شاید مردی یا زنی خسته

31- خاموشی

پارت 1 : لرزش های حاکی از فعالیت گسل های بغض ، فوران آتشفشانی از گدازه اشک های داغ ، گستردن خاکستر کف خیابان ها ، تخریب تمام آرمان شهرهای امید

پارت 2 : خاموشی آتشفشان ، سیاهی پیکره ، بزرگتر شدن و سخت تر شدن کوه ، ترسناک و تنها ، خاموشی دائم ، فراموشی

پارت 3 : همه حاصل خشم هسته ای شکسته ، طبیعتی خشمگین ، ضرب آهنگی محزون ، انفجاری غیر ارادی

30- بهشت

تو بهشت اینقد خوشی و مشکلات نداری و یه عالمه ممه و مشروب و اسمرینوف و کمر سفتو این کسشرا هس که عمرا دلت بگیره غمگین بشی به گا بری ، تو حسرت چن قطره الکل بسوزی ، دلت واسه خندیدن تنگ بشه ، با همه وجودت بخوای یه بغض سنگیو بالا بیاریو گازش بگیری تا بلاخره بترکه ، تکیه بزنی به دیوار بالکن و خودتو بغل کنیو زل بزنی به سرامیکای کفش ، عمرا بتونی تو بهشت زیر دوش گریه کنی بعدشم یه کم واسه خودت کسشر بگی بخندی بیای بیرون ، هر چی فک میکنم بهشت کسشری بیش نیست واسه مایی که امیدامون ، خوشیامون ، خنده هامون اینقدر ساده بودن که تو همین دنیا تونستیم به دستشون بیاریم ، تونستیم روحمونو به ارگاسم برسونیم هر چند به سختی ، به قول مردی : گوشت آلت خودمونو خوردیم ، منت قصاب نکشیدیم

بهشت من همون بغل محکمم طولانی یکی مث خودمه

29- حال و روز یک فراری

واژگونی پلکها برای پوشاندن چشمها ، جویبار اشک فراری از چشم ، دلبریدن دم از بازدم ، فرار خون از آئورت ، تن گریزان از خود ، من گریزان از تن و مرگ فراری از من

28- دلیران تنگستان

مقدمه: لدفن خود عن خاص پندار باشید

متن:
خیلی اشخاص رو میشناسم که روزی صد بار به خودشون فوش میدن ، نه بابت کار افتضاحی که کردند ، بابت هر کاری که انجام میدن تهش این سوال پرسیده میشه "که چی ؟؟؟" و بعدش سیل عظیم فوش و نفرین و نا امیدیه که به سمت فرد حمله ور میشه ، گاهی دیده شده حتی بد انجام یه کار خوب و با نتیجه مثبت هم این اتفاق رخ داده و شخص آرام آرام وگاهی اوقات ناگهانی به گا رفته*
  
به گا : تعریف زیاد داره ، به گا میری دیگه ، همین

Outro :
خواستم بگم موش آزمایشگاهی این متن خودم بودم و این تحقیق کاملن از روی حرکات خودم شبیه سازی و با حرکات خیلی از اطرافیانم تطبیق داده شده عست ، منم جزو همین دسته از افرادم و میدونم خیلیا اینجورین ، مشکل گوهیه و باید درستش کرد ، تاثیرات فوق العاده تخماتیکیم داره از جمله و کیر خر ، میشی همین عنی که داری میبینی ، گوشه گیر ، تنها ، افسرده ، بیکار ، بی انگیزه و در نهایت نا موفق و ناکام و ...

نتیجه گیری :
اینکه زمین و زمان ، خانه و جامعه ، مجازی و واقعی ، غریبه و آشنا روزی ، ساعتی ، دقیقه ای میلیون بار خوردت میکنه به اندازه کافی تخمی هست و بنیه ی کافی برای از پا درآوردن هر رستمی رو داره ، بنده به شخصه اطمینان میدم نیاز به نیروی کمکی "لحن منفی درون" نداره ، دیگه زیاد کس نگم ، کف کردم ،وختی خودت خودتو پخی حساب نکنی ، هیچ کسکشی تخمشم حسابت نمیکنه ، واسه خودت مرد باش ، قوی باش ، شاد باش ، همدم باش ، مثبت باش ، معشوق باش و عاشق باش ... ، نوبت انتقام عست

موفق باشید


چکیده کتاب "چگونه از این حالت کیری خارج شویم در 60 ثانیه" اثر جغد بیمار که کون تنگشو نداشتم بشینم بنویسم 

27- مسکنای روح

بعضی وختا اگه بعضی حرفا گفته نشن به یه کرمای مغزی تبدیل میشن ، این کرما اگه فریاد نشن به خشونت تبدیل میشن ، این خشونت اگه تخلیه نشه به بغض تبدیل میشه ، بغض بی ناموس اگه نشکنه به هیچی تبدیل نمیشه ، فقط میگاد و بزرگتر میشه ، اینقدر بزرگ که دیگه کل وجودت میشه یه بغض ، یه بغض متحرک که مث یه تیکه صخره کلفت رها شده تو دامنهداره قل میخوره و سقوط میکنه ، به انتقام خشم و فریاد خالی نشده سر راهش هر چی باشه رو میگاد ، اینجور موقه هاس که عادم یکیو میخواد که از صخره محکم تر باشه ، که هر چی گفت هر چی زد هر چی عر کشید با صبوری نگاش کنه بزاره آب بشه ، بزاره ابر بشه بباره خالی بشه ، بعضیا ظاهر کوچیکی دارن ، ساده ان ، به چشم نمیان ولی یه دیوار فولادین ، کوهن ، اصن دینامیتن ، اینان که دلیل میشن واسه ادامه ، اینان که بود و نبودشون خیلی فرق میکنه

اینا مسکنای روحن

26- سیفون

گاهی وختا یادمون میره ما یه سنگ توالت متحرکیم ، بزرگ کوچیک پیر جوون دوست غریبه گاهی میرینن بهت ، این ذات آدمیه ، ازون بدتر گاهی وختا یادمون میره این توالت یه سیفونیم داره که میشه کشید و خالی شد و آماده و قبراق برای عن گیری های آتی ، وختی یادت میره همچین سیفونیم واسه تخلیه داری ، باد  میکنی ، بغض میکنی ، بو گندت همه رو آسی میکنه ، خودت از خودت متنفر میشی ، منزوی میشی و همچنان عنای شناور تورو منفور تر میکنن

همه اینا رو گفتم که بگم ،سیفونو بکشید ، بزارید هر چی هست و نیست بره ، تازه بشین ، نفس بکشین که بالا بری پایین بیای هنوز همون توالت متحرکی ، پس سعی کن حداقل خودت از خودت متنفر نشی

25- آخرین زیبایی

اگر بدانی مهرت با این سلول انفرادی چه میکند ، اگر بدانی صدایت ، نگاهت چگونه مرا از بّعد ریشتر خارج میکند ، اگر بدانی یادت چگونه زندگی میبخشد ، اگر میدانستی چگونه ذوب میکنی این تکه سنگ یخ زده را ، اگر ...   اگر بودی دلبر غمگین من ، میدانستی که ابراهیم نیستم که آتشت به گلستان بدل کنم ، میسوزم ، بیشتر از گذشته

 نباش ، دیگر حسرت نیامدی هایت را نمیخورم ، اگر خواندی "تو نیامدی" آن زیبای عقل و دل فریب را میگویم آن حضرت جان کن ، آن زیبای آخر

24- سوژه

کاش میشد قبل از نوشتن فکر کنم ، کاش میشد حداقل سوژه ای داشته باشم برخلاف تمامم ، به قول مردی "اول شخص همیشه مفردم" ، صدر اخبارم منم ، تیتر درشت تمام روزنامه های کثیرالانتشار کشورم منم ، سوژه ای ندارم جز خودم و باطن همیشه مریضم ، به لطف این باطن وراج همیشه بدون گشتن پیدا میکنم حرفهای نگفته ام را ، فریادهای خفه ام را ، سخنرانی اشک های سرد و خشک شده ام را ، بلبل زبانی بغض های از جنس خارا را ، همیشه بودند و همیشه هستند و مستمسانه چشمهایشان را به انگشتانم دوخته اند

سوژه ام ، سوژه ی خنده و بغض های خودم 

23- حس

مرا دود کن ، مرا جذب کن ، پس بزن ، مرا مخلوط در خود کن ، مرا شریک کن در دم و بازدمت ، شریک کن در رگ و مویرگت ، مرا با الکل بنوش با سیگار بکش با هر آنچه که میدانی هر آنچه که میخواهی هر آنچه که کنجکاوی عود کن ، بپاش ، بریز ، آلوده کن ، مسموم کن همه فضای این گندیدگی را ، مرا طعمی کن در گندیده ترین زیرمین نمناک قبری گروهی ،  مرا ... مرا احساس کن ، من طعم دوست نداشتنی مرگم ، تیزم ، تلخم ، گسم ، فردم ، سختم ، ضربان آخرم ، بوسه اولم ، آخرین تنفس و اولین گریه ...

مرا احساس کن ، تنها نیستی