22- انزجار

مرگ را دوست دارم چون تو که میخندی ، آفتاب میگندد ، زمین نعره میزند ، خدا میشرمد ، شیطان توبه میکند ، بشر زجه میزنند ، تو حاصل نطفه نفرتی ولی آغوش مرگ همیشه مهربان ،،،،

21- گلخانه

کالبد بشری گلخانه ایست بسیار زیبا شامل گلدان هایی به رنگ های سفید و سیاه که میشه به چشم صفحه شطرنج هم بهش نگاه کرد ، در میان این گلخانه میشه وجود افسردگی و غم رو به گلدان سیاه کاکتوسی تشبیه کرد که در درون گلخانه کالبد فرد وجود داره ، از بدو تولد تا لحظه مرگ ، این کاکتوس باید وجود داشته باشه ولی در همان ابعاد گلدان خودش و زیبایی خودش  در میان بقیه گلدان های سفید امید ، محبت ، عشق و گلدان های سیاه خشم ، نفرت ....و گلدان های دیگه ای که گلخانه روان انسان رو تشکیل میدن ، اما گاهی به دلیل (کم آبی) و بی توجهی باغبان و گاهی هجوم آفات و شرایط اقلیمی تعادل میان گلدان ها به هم خورده و گلخانه از حالت ثبات خارج میشه و در این بین گل های زیباتر و مطمئنا آسیب پذیر تر دچار مشکلاتی میشن ، در بین گلدان های آسیب پذیر میتوان به شادی ، عشق ، احترام ، آرامش و در کل گلدان های سفید رو نام برد ،  در این برهه زمانیست که هنر باغبان مشخص می شود ، وظیفه باغبان رسیدگی و پرورش به گلدان های سفید و هرس گلدان های مشکی و برقراری تعادل میان اینهاست ، رشد بیش از حد کاکتوس ها و بقیه سیاه ها هم منابع رشد کل گلخانه رو به سمت خودش میکشه هم به مرور برخی از سفید را رو هم نابود میکنه ، ولی باید همچنان ایمان داشت که باغبان حتی در مرکز کویر هم میتونه گلخانه ای زیبا و متعادل داشته باشه.

گاهی کل فلسفه وجودی این گلخانه بهانه ایه برای اثبات هنرمندی باغبان

20- پیامبری

امتحان کنید اگه شرایطشو دارید حتی واسه یه بارم که شده ، سکوت مطلق طوری که مغز برای اطمینان از کارکرد حس شنوایی سنسور ها رو حساس تر کنه ، سکوتی که تنها صداهاش صدای نفس کشیدنت و صدای ضربان قلبت باشه ، تاریکی ، طوری که مردمک چشم برای گرفتن کوچک ترین منبع نوری 8 برابر گشاد تر شده ولی یه آژیر تو مغز میگه کوری ، بی حرکت ، بی صدا ، 40 ضربان و 10 بازدم در دقیقه ، سرعت زمان 1/4 حالت عادی ، معلق ...


من معراجمو رفتم ، من پیامبریمو کردم ، رسالتم به پایان رسیده ، منتظر بشارت نیستم ، وعده سوراسرافیل رو جدی نگرفتم ، اما درونم انگار اواسط قیامته

19- گمشده

وختی دکل سر کوچه مان اتصالی میکند تو نیستی ، وختی لنگر کشتی به فیبر نوری گیر میکنه تو نیستی ، وختی ساکس پراکسیم قطه تو نیستی ، وختی ...

تو هیچوخت نبودی ، هیچوخت نیستی فقط زمانی که بازیچه هایم را ، قرصهایم را ، بهانه هایم را از دست میدهم عاجزانه در مفلوک ترین حالت بودنت را فریاد میزنم ، امیدوارم که با بودنت شاید .... فقط شاید ... همین

عمریست به همین دلخوشم ، به این که بیایی ، به این که شاید بیایی ، ندیدمت و نمیدانم کیستی یا چیستی و کدامی ، فقط ایمان دارم ذره ای ، نیمی ، قسمتی از من نیست شده ، فراموش شده ، جا مانده و سردرگمم ، میگردم ، میچرخم ، سرمیزنم ، میرقصم ، مینوشم و ایمان دارم که میابمش ، پیدایش میکنم ، کامل میشوم ، سیراب میشوم ، آرام میشوم ، پیدا میشوم


نیست من ، دلیل من ، باش که با بودنت توست که میگردم ، با امید و ایمان به بودنت میچرخم ، مینوشم و میرقصم

بگذار از نبودنت نگویم که کذب محض است ...


پ.ن : آرزو کن عزیزت کشته بشه ولی گم نه 

18 - رفاقت

رفیق ناباب اونی نیس که سیگارو میده دستت ، اونیه که دلیل سیگار کشیدنت شده
رفیق ناباب اونی نیس که تا 2 شب باهاش بیرونی ، اونیه که تا 2 شب میفرستت بیرون
رفیق ناباب اونی نیس که گرگت میکنه ، اونیه که گوسفند فرضت میکنه
رفیق ناباب اونی نیس که باهاش خوشی ، اونیه که نباشه نا خوشی
رفیق ناباب اونی نیس که خاکستریتو رنگی میکنه ، اونیه که باهات یه رنگه

تنهاییه من ، تو کدومشی ؟

17- مسیر

شاید باورت نشود ولی این نوشته ها که میبینی از راه دوری آمده ، از پس همه کشاکش این اینترنت لعنتی ، از تمامی فیلتر ها و محدودیت ها ، از کیبوردی خسته ، از دستانی لزران و خیس  و سرد ، از تنی جوان متعلق به یک پیرمرد ، از سری سردرگم و حیران ، از دلی سنگی ، شکسته ، سرد ، زخمی ، از پس عمری گشتن ها و گیجی ها و شکستن ها و سخت شدنها ، از پس مشتی خاطرات ماندگار دور ریختنی ، از پس 20 و 100 سال عمر به چشمانت رسیده ، رسیده که بگوید نمیداند چطور این مسیر لعنتی را شرح بدهد ، بگوید که این کلمات هیچند ، بگوید و بگوید بگوید و خسته شود و تشکر کند از بودنت

با لبخندی تلخ به سوی چشمی دیگر :)

16- امیدواری های ثابت

سلامتی همه لیوانایی که دیر خالی میشن ، سلامتی همه قندایی که همیشه ته کشو هستن ، سلامتی باطری کیبوردم ، سلامتی هدفون خستم ، سلامتی فن پشت کیسم ، سلامتی کلید اتاقم ، سلامتی کفشای پیرم ، سلامتی جیبای گرمم ، سلامتی ساعت کند ذهنم ، سلامتی ژیلت نداشتم و آینه شکستم ، سلامتی ، سلامتیت

15- تیمارستان وارونه

-هر کی میاد طرفمون چه مجازی چه واقعی شرو میکنه سفره دلشو وا کردن ، همه جیک و پیک و ته دیگ دلشو میریزه وسط ، ازونجایی که همه اینا خاطره ست بهترین مشاوره موجود داده میشه و عمل میکنه ، مشاوراتی که رو ما عمل نکرد

-بعد روزایی میاد که میزنیم تو فاز چس ناله و غمگین و دپسوردگیو ترشیدگی جالبه همون مشوور (مشاوره شونده) میاد میخواد بهت قوت قلب بده ، میخواد خوبت کنه ولی نمیتونه ، ما اید بدتر بشیم تابهتر بشیم ، ینی کارمون از افسردگیو فازای عن که میگزره میرسیم به کسشر تفت دادنو هر هر خندیدن و خوش بودن بعدش که یه سری افاقات میوفته که میخواد تورو تبدیل به یه عادم عادی کنه دوباره برمیگردی خونه اول ،، یه ما پله بی پایان ...

- غم واس ما حکم شادیو داره شادی حکم غمو ، خیلی وخته با خودمون درگیریم ، به زندگیت برس دایی 

14- تساوی

کودکتر که بودم تصورم از سن حال حاضر خودم خیلی متفاوت تر بود ، قوی تر ، تواناتر ، راسخ تر و و و و ... ، تصور میکردم اون موقه پیروز بشم .

روزا گذشت و نزدیکتر شدم به اینجا ، سراب نبود ، واقعی بود ، به همه چیزایی که تصور میکردم رسیدم ولی ، ولی فرقش این بود که کوچکتر که بودم کوچکتر میدیدم ، راحتتر رد میشدم ، ضعیف تر میدیدم و امیدوار بودم ، شکست استوارتر میکنه اما نه همیشه ، نه دائم

دیگه ضربات بهم تاثیری ندارن ، منم دیگه استواری سابق رو ندارم  ، استواری کودکیم رو ، کودکیه کریستالی امیدوار

:)  بگذریم

13- امیدواری

امیدواری : مسکن موقتی که بیمار را در حالت سرخوشی موقتی برده و انرژی لازمه برای رسیدن به اهداف را در طرف تامین میکند ، در صورت تاخیر در تزریق این دارو در دوره مشخص شده بیمار به شدت به حالت افسردگی فرو رفته و کم کم به مرحله افسردگی شدید ، خودآزاری و خودکشی نزدیک میشود ، در برخی موارد خاص مشاهده شده که در صورت رد کردن دوره خودکشی شخص وارد دوره کسخلی و کسشر سرایی شده ، اینا رو باهاشون سر کل و رابطه عشقولانه و دشمنی و این قبیل کسشرا رو نگیرین ، اینا چیزی واسه از دست دادن ندارن ، فقط بزارین آروم بمونن ، این دوره هم میگذره ...

12- داستان بوم

یه عزیزی واسمون صحبت میکردو میگفت زندگی یه فرصته ، فرصت تجربه ، مث یه بوم یا دفتر نقاشی میمونه که فرصت داری از سر تا تهشو هر چی دوس داری بکشی ، در آخرم هر کی زیبا تر کشیده باشه وضعش از بقیه بهتره

خیلی وقته دارم تقلا میکنم این خودکار نوک تیز مشکی حرکت کنه تغییر کنه و یا حداقل یه طرحی بزنه ولی هربار اراده به حرکت کرده یا یه خط مشکی عقیق رو کل صفحه کشیده یا بومو پاره کرده

طرح خودمو که از نقص خودم میدونم که همچین گندی شده ، ولی هستند کسایی که تو زندگیشون رنگ دیگه ای ندیدن که هیچ بومشونم سیاه بوده ، میدونم در حیطه قدرت خیلیاتون نیس که بتونید یه رنگ جدید دستشون بدید پس لاقل کاری نکنید که بومشونو پاره کنن ، بزارید آروم بمونن و بگذره ، بهشون آرامش بدین و یا حداقل آرومشون بزارید ، شاید تنها کاریه که از دستتون برمیاد

ببندم ، اگه دقیق تر نگاه کنید کم نمیشه ازتون زیاد میشه بهتون

11- همه چیز اینجا شروع شد

با یک نگاه چرنده ، تستسترونه ، زیر نافه ...

باید شناخت ، سبک سنگین کرد ، دید ، شنید ، گفت ، بوئید ، چشید همه جوانب را ، عادتم بوده از سخت ترین راه ممکنه رفتن ، عادتم همانا و نایافتن همانا ، غمگین شدن همانا ، خطا کردن ...

عامی بگم ، کسی که خیلی مواظبه دستش هرز نره یه جایی فجیح آسفالت میشه ، عاشق نبودن و عاشقی کردن سنگینه ، به خصوص وقتی که طوری فیلم عاشقی رو میای که تک تکه عشاق به نام جلوت زانو میزنن ، فیلم اومدنم رو پای لقمه بد نزار ، کسی که عاشق نباشه مریضه ، بیماره ... حسرت ساده ترین چیزا رو خوردن خیلی سنگینه ، اینو از یه یتیم ، از یه بیوه ، از یه معلول بپرسید

 حسرت ثانیه ای تجربه این حسو خوردم ، برچسب ناقص بودن به خودم چسبوندم ولی بازم طبق عادت ادامه دادم ، ادامه میدم ، شاید ، یه روزی ، یه ثانیه ای ....


این پست در جواب به خودم بود :https://www.facebook.com/joghd.bimar/posts/343634172384346

10- سونامی

تاثیر ماه را بر تنم حس میکنم ، آرام مرا به سوی خود میخواند ، بسیار آرام مثل ذاتش ، باد سرکش و دوست داشتنی ، دمدمی ، گاهی نوازش گر و گاهی طوفانی کننده

رهگذرانی چون ماهیگیری پیر و والی خسته ، بطری امیدوار ، تکه ابری جا مانده

تاثیر همه را حس میکنم ولی زودگذر ، کوچک و بی ارزش

اما تو بستر من ، خانه من ، دلیل وجود من ، پنهان من ، کوچکترین لرزشت چنان موج مخربی از من می آفریند که ...

ای تو
آرامشت آرامش من و آشفتگیت آشفگیم

آغوشت را از من مگیر

9- چوب بستنی

کودک تر که بودم ، چوب بستنی رو فرو کردم تو گلدون و روزها به پاش نشستم ، هر روز آب دادم و هر روز نگاش کردمو باهاش حرف زدم

دوباره تکرار شد این دفه نه در گلدون ، هر روز هر ساعت هر ثانیه

این دفه دست هیچکس پنهانی چوب بستنی منو به گلایل تبدیل نکرد 

8- کد تقلب Cheat

شوق رسیدن به دریای چشمانت چنان مجنونم کرده بود که به جای خرید نان سوار قطار بودم ، حتی God Mode هم نمیشد این همه شوق را از بین برد

شاید خود خدا باشی که توانستی

7- لباس تنهایی

نوشتن حین بی خوابی های هر شب سرگرمیم نیست ، مث انتقام میمونه ، حس یه دختر 16 ساله غیبتر ، به خصوص موقع هایی که در مورد خود لامصبش تایپ میکنم ، میاد میاد و همینجوری میاد انگار خودشم از شهرت بدش نمیاد ولی هربار حس کردم میخواد یه اسم و رسمی به پا کنه دست به دامن Backspace شدمو با یه لبخند موذی نابودیه آرمان هاشو نگاه کردم ، از یه جنبه دیگه بخوام بگم منم بهش نه تنها عادت کردم که هر شب منتظرم کی میاد ، مث یه اتوبوس قدیمی کثیف و پر سرصدا پیداش میشه ، بدم میاد ازش ولی اگه جا بمونم منظره های زیادیو از دست میدم ، دوسش دارم خودشم میدونه اصن واسه همینه هر شب میاد دنبالم ، گاهی فک میکنم ما دو تا هووی همیم :| از هم متنفریم و چون عمریه با هم زیر حاجی خوابیدیم دیگه عادت کردیمو ته دلمون خاطر همو میخوایم

بیخوابیم لباسیه که تنهاییم واسه خودش دوخته ، تکراریه ولی بهش میاد 

6- امیدواری زودگذر به سننجاب ها

به یه نقطه ای میرسی که دیگه واست شنیدن و توجه کردن مهم نیس ، کاری از کسی بر نمیاد ، نمیشه برگشت ، نمیشه پاک کرد ، نمیشه بست و از اول باز کرد
مصداق این قضیه رو تو دی ماه اون سنجابی میبینم که حتی دلش نیومده پوست گردو هاشو دور بریزه چون لونه ناقص یه کلاغو دیده ، کمتر خورده و انبار نکرده چون نگاه یه سنجاب دیگه سوزوندتش ولی با شروع طوفان کلاغ میپره و سنجاب بغل دستی در لونشو میبنده ، اینجاست که دیگه اگه سلطان جنگلم باشی واست مهم نیست ، به زنجیره انقراض میپیوندی

حیواناتی هستیم که سنجابای دورمونو ندیدیم و اگه دیدیم واسمون مهم نبوده

سنجابایی هستیم که روزی به نگاه بغلیمون توجه نکردیمو درو بستیم

امیدواری به انقراض ...

5- باران رحمت

و خداوند حضرت BucketHead را برای انزال مغزهای سفت نخاع نازل کرد

4- خیلی بد

بده ، عنه ، بگی بگی بگی و بگی و تهش بفهمی زِری بیش نبوده ، اینجاست که .... تکراریه نمیگم چی میشه ولی ادامه داره همیشه ، میشی شاده همیشه غمگین ، میشی قهقهه های زورکی ، میشی بی غمه ... میشی خوشحاله .... میشی

بده سنگ صبور کسایی باشی که نمیفهمن داری سرریز میکنی ، داری بالا میاریو با اسید معده آویزون از گوشه لبت لبخند میزنی ، یا بهترم کن یا نباش لدفن

3- عوامل پاشیدن

همچنین از دیگر اثرات خودارضایی میتوان به کمرنگ شدن ناگهانی عشقهای آتشین اشاره کرد

2- حال و حوای آلوده

هوای هوای عشق بهانه کردن برای حاله

1- 2 * 4 متر عشقبازی

افتاده بودم کف اتاق ، داغ ، گیج ، دهنم ترش بود ، چشام به حالت لذت بخشی میچرخید ، بازیشون گرفته بود به حالت قهرمانای داستان تمرکز کردم ، کجام ؟ چن ساعت ؟ آروم بدن کرخت و بی حسمو منقبض کردم ، انگار یه ساله زیر بتون مدفون بوده ، همچنان حس قهرمانای داستانو داشتم خودمو کشیدم بالا ، در کمال ابهت چهار دستو پا شده بودم یه حرکت دیگه و تکیه دادم به دیوار ، تاریک بود ، خوشبختانه کلید لامپ اتاق نزدیک بود و رو

شنش کردم ، کور شدم ، کاملن کور ، نور وحشی سفید رنگ بهم حمله کرد ، متاسفانه مجبور بودم این تجاوز رو تحمل کنم ، چند دقیقه بعد عادت کردم طبق معمول ، یادم اومد چرا لامپو روشن کردم ،سرمو برگردوندم سمت ساعت ، 4:13 ، چه قشنگ ، عاشق 13 بودم از بچگی ، لامپو خاموش کردم ، کارم باهاش تموم شد ، دلم میخواست تا ابد تو همون نقطه تو همون حالت بمونم دستامو انداختم کنارم دستم خورد به شیشه خالی ، با یه لبخند عاشقانه ورش داشتم سرماش کف دستم عشق بازی میکرد ، بوسیدمش گذاشتمش سر جاش ، رفیقم بود ، منو رسونده بود به بهشتی که توشم ، از خشم و غم و شادی ردم کرده بود ، یه احساس خوش کل وجودمو نوازش میکرد و عجیب بود تا حالا تو مستیام تجربشو نداشتم

یه آن خشکم زد

موهای تنم سیخ شد

خونم خشک شد

یخ زد

چشام گشاد شد ، با اینکه سطحش خشک بود ولی توان پلک زدن نداشتم ، در داشت باز میشد ، در قفل بود و داشت باز میشد ، صدای لولای خشکش کل سیستم عصبیمو خراش میداد ، ...... کامل باز شد ،
همه چیز خشک شد ، زمان ایستاد ، مطمئن بودم زمان ایستاده ، صدای تیک تیکش نمیومد ، نفسام تو هوا پخش نمیشد ، سکون مطلق ، آروم نزدیک شدن یه حجم ماورایی رو حس میکردم ، اومد ، تو چهار چوب در ایستاد ، همه حسیایی که در گذشته تجربه کرده بودم با سرعت 1000 بار در ثانیه تو کل وجودم با قدرت ضربه میزد ، ناب ترین حس زندگیم ، این همه احساس در برابر زیبایی چیزی که میدیدم هیچ بود ، زیباترین و کامل ترین وجودی که تصور میکردم در برابرش هیچ بود

گنگ بودم

خونم جامد شده بود

بهم لبخند زد ، زندگی داد ، مایع شدم ، گرم ، مست ، خوش ، ترکیب متعادلی از همه احساسات خوب ، دستمو گرفت ، بلندم کرد ، به راحتی ،با یه صدای بچه گونه ، با یه حس ملتمسانه پرسیدم :

تو خدایی ؟

دوباره معجزه کرد و خندید ، با زیباترین لحن ممکن گفت :

نه من عزرائیلم

همیشه مطمئن بودم عزرائیل زیباست ولی نه تا این حد

همه وجودم میخواستش ، تک تک اعضام فریادش میزدند ، دلم میخواست ، میخواستم تو وجودش ترکیب بشم ، برای همیشه ، میخواستم این حس تا ابد باشه و تکرار بشه ، ازش پرسیدم :

مرگ اینه ؟

دوباره با لبخند گفت :

نه ، این سرآغاز رابطه ماست

گیج شدم ، رابطه ؟ من ؟ با عزائیل ؟ شاید تنها چیزی که مییخواستم همین بوده ، انگار تو روحم شنا میکرد ، میدونست چی میخوام ، چشامو بستم ، خوابیدم ، اومد کنارم ، خوابید ، دستامون ، لبامون ، چشمامون وجودمون .... گرم ترین ، شیرین ترین ، زیبا ترین حواس عالم رو تجربه میکردم ، بغلش کردم ، نگاهش کردم ، لبخند زد ، لبای زیباشو نزدیک گوشم آورد و گفت :

همیشه عاشقت بودم

اشکام آروم با لبخند سرازیر شد ، واقعا ازین بالاتر هم میشد ، سعادتی ازین بالاتر نسیب کسی میشد ؟ غرق در خوشی بودم که بلند شد ، همچنان نگاهم بهش بود ، مثل نگاه یه بچه به مادرش ، آروم ازم دور میشد ، صداش کردم ، برنگشت و رفت ولی آروم زمزمه کرد :

این امتحان عشقه

رفت

چشای خیسمو بستم

دوباره تکرار شدم ، تکرار و تکرار .......

صدای ساعت دوباره شرو شده بود چشامو باز کردم در هم بسته بود ، با یه لبخند به آروم ترین و عمیق ترین خواب زندگیم رفتم

یارا حقوق صحبت یاران نگاه دار
باهمرهان وفا کن و پیمان نگاه دار
در راه عشق گر برود جان ما چه بک
ای دل تو آن عزیز تر از جان نگاه دار
محتاج یک کرشمه ام ای مایه ی امید
این عشق را ز آفتت حرمان نگاه دار
ما با امید صبح وصال تو زنده ایم
ما را ز هول این شب هجران نگاه دار
مپسند یوسف من اسیر برادران
پروای پیر کلبه ی احزان نگاه دار
بازم خیال زلف تو ره زد خدای را
چشم مرا ز خواب پریشان نگاه دار
ای دل اگر چه بی سر و سامان تر از تو نیست
چون سایه سر رها کن و سامان نگاه دار

وصف عشق با حضرت عزرائیل (ع)