کالبد بشری گلخانه ایست بسیار زیبا شامل گلدان هایی به رنگ های سفید و سیاه که میشه به چشم صفحه شطرنج هم بهش نگاه کرد ، در میان این گلخانه میشه وجود افسردگی و غم رو به گلدان سیاه کاکتوسی تشبیه کرد که در درون گلخانه کالبد فرد وجود داره ، از بدو تولد تا لحظه مرگ ، این کاکتوس باید وجود داشته باشه ولی در همان ابعاد گلدان خودش و زیبایی خودش در میان بقیه گلدان های سفید امید ، محبت ، عشق و گلدان های سیاه خشم ، نفرت ....و گلدان های دیگه ای که گلخانه روان انسان رو تشکیل میدن ، اما گاهی به دلیل (کم آبی) و بی توجهی باغبان و گاهی هجوم آفات و شرایط اقلیمی تعادل میان گلدان ها به هم خورده و گلخانه از حالت ثبات خارج میشه و در این بین گل های زیباتر و مطمئنا آسیب پذیر تر دچار مشکلاتی میشن ، در بین گلدان های آسیب پذیر میتوان به شادی ، عشق ، احترام ، آرامش و در کل گلدان های سفید رو نام برد ، در این برهه زمانیست که هنر باغبان مشخص می شود ، وظیفه باغبان رسیدگی و پرورش به گلدان های سفید و هرس گلدان های مشکی و برقراری تعادل میان اینهاست ، رشد بیش از حد کاکتوس ها و بقیه سیاه ها هم منابع رشد کل گلخانه رو به سمت خودش میکشه هم به مرور برخی از سفید را رو هم نابود میکنه ، ولی باید همچنان ایمان داشت که باغبان حتی در مرکز کویر هم میتونه گلخانه ای زیبا و متعادل داشته باشه.
گاهی کل فلسفه وجودی این گلخانه بهانه ایه برای اثبات هنرمندی باغبان
باغبانتیم! ;-)
پاسخحذف